Tom, Rozdzial

 1  1,  2 | możności oderwać oczu od tego widoku, jak usta jej uśmiechają
 2  1,  3 |       parków Dzikowa.. Z tego widoku wynurzał się szczególny
 3  1,  7 |     mgnienie oka, o złudzenie widoku... Daremnie...~Trzeba było
 4  1,  9 |   wchłaniały w siebie wieść o widoku, wlokącym się u ich korzeni,
 5  1,  12| Książę nie pożądał bynajmniej widoku dzieł Marsa, toteż ile się
 6  2,  1 |    Rafał odwrócił się od tego widoku i szmeru. Na palcach wyszedł
 7  2,  11|     Ma ją w oczach, a od tego widoku bezcennymi kroplami szczęście
 8  2,  12| patrzał. Czuł pieszczotę tego widoku prawie fizyczną. Było mu
 9  2,  12|      z dołu do góry, unikając widoku twarzy.~- Historia długa,
10  2,  12|         Nie pragnę bynajmniej widoku Krakowa.~- Powiedz mi..,
11  2,  15|   bogactwo radości, płynące z widoku ziemi...~W tej samej chwili
12  2,  21|   Odwrócił się raptem od tego widoku i poszedł ku domostwu, które
13  3,  2 |    niby to sformułowanie tego widoku nikle i prędko wypsnęło
14  3,  3 |   skamieniały od straszliwego widoku, który się przed nimi roztoczył.
15  3,  3 |     jak bezcielesne pożądanie widoku piękności. Szedł nic wiedząc
16  3,  3 |       unikając bynajmniej ich widoku, ale ich prawie nie dostrzegając.
17  3,  6 |  jakby przerażony okropnością widoku. Chrapnął jak ongi zdychająca