Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |                się uśmiech, a spomiędzy warg wypadał szorstki ów chichot,
 2  1,  3 |             takim pośpiechem, że o mało warg sobie nie sparzył, i nim
 3  1,  6 |                 z szeptem bezdźwięcznym warg. Usiłował spojrzeć w okienko,
 4  1,  8 |          pacierza wyłamywały się z jego warg sczerniałych, jakby straszliwa,
 5  1,  12|            datek. Słowo ze sczerniałych warg padające było słowiańskie...
 6  1,  14|                 uśmiech nie ustępował z warg księcia Gintułta. Sułkowski
 7  1,  16|            kruchą łodygę, przycisnął do warg subtelny kielich i zdusił
 8  2,  2 |                Usta jej zbliżyły się do warg Rafała i dotknęły ich cichym,
 9  2,  4 |                Usta jej zbliżyły się do warg Rafała i dotknęły ich cichym,
10  2,  10|               żółci a octu przykłada do warg. W tej samej chwili ktoś
11  2,  13| najrzewniejszych uścisków padały z jego warg rozkazy, które w mgnieniu
12  2,  18|          słowa-westchnienia porwał mu z warg lotny wicher:~- Plemię moje,
13  2,  20|            zasób uśmiechów dla Cedry. Z warg spływały słowa łaskawe i
14  2,  20|            twarzy gościa. Uśmiech z jej warg nie schodził, a stawał się
15  2,  21|       dobywające spomiędzy nieruchomych warg:~- Pójdź... do siebie...~
16  3,  3 |            przysunął usta do gorejących warg. Sztylet w ręku cudnej dziewczyny
17  3,  10|                 jaśnie pana, wypełzło z warg:~- Kiedyż przyjedzie?~-