Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          dawno, wiosną... Zielone smugi łąk leżały na jego oczach
 2  1,  7 |            Po nadrzeczu czerniały smugi olch, wyniosłych brzostów,
 3  1,  7 |     srebrny posiew światła. Białe smugi pary, mgławice obłoków,
 4  1,  7 |       obszarze spokojnie usypiały smugi płytkiej, stojącej wody.
 5  1,  13|           Widzisz na wschodzie te smugi zazdrosne, co złocą jasnością
 6  1,  16|     nieujęte ręce. Uczuł na sobie smugi jej rozkosznych pokus, niejasnej,
 7  1,  17|         to, na co patrzą. Dalekie smugi wyrzuconej ziemi, równie
 8  2,  7 |           gałęzie, czyniła z nich smugi długie, jakoby włosy zielone,
 9  2,  12|    przywykłe oko wydzieli mgliste smugi lasów, bliżej niebieskie
10  2,  13|          i sady wiejskie raptowne smugi światła. Widzieli wtedy
11  2,  18| ścierniska. W bruzdach tuliły się smugi wody drżąc i marszcząc się
12  2,  20|            od nich długie, drżące smugi światła spadały na wodę.
13  2,  22|        Wesołe jej dymy błękitnymi smugi przerzynały różową przestrzeń.
14  3,  3 |          się duże ognisko. Długie smugi ruchliwego ognia rzucały
15  3,  9 |      piaski, wody Wisły, zamglone smugi drzew tamtego brzegu, pod
16  3,  10|           wiatr już po nim ciemne smugi przeganiał, a po gałęziach
17  3,  13|          się ku górze powłóczyste smugi chmur jakoby dech żywy,