Tom, Rozdzial

 1  1,  10|  prawdzie! Ale nie o to idzie... Słuchaj no, mości panie, gdzież
 2  2,  1 |  strzepywał pył z klapy fraka.~- Słuchaj no, Szpilka, za wiele gadasz... -
 3  2,  10|       miejsce podłym krzykiem.~- Słuchaj! - rzekł stojąc nad zbójem -
 4  2,  10|            No, dobrze, dobrze... Słuchaj! A żebyś tak spróbował wydać
 5  2,  10|          niźli długi kryminał.~- Słuchaj, a jakżeś wytrzymał, jakżeś
 6  2,  12|        hardo spytał oberżystę:~- Słuchaj no... te... jegomość, masz
 7  2,  12|    szczęki zadrżały jak u psa.~- Słuchaj no, człeku - rzekł szeptem,
 8  2,  12|         trzeba będzie do domu.~- Słuchaj!...~- Choć w tym nadzwyczajnym
 9  2,  12|         właśnie miałem na myśli. Słuchaj - jedź do mnie!...~- Jak
10  2,  14|           Nad Łabą, nad Wełtawą! Słuchaj!...~- Widziałem toto wszystko.
11  2,  18|      nowej hańby nie dodali...~- Słuchaj, zaklinam cię! - wołał swoje
12  2,  21|        Po chwili mówiła znowu:~- Słuchaj, co mówię. Chciałabym zawsze
13  2,  21|         Wciąż jeszcze beczysz?~- Słuchaj no, daj mi pokój...~- Jeżeli
14  2,  24| wachmistrze, kaprale, furiery:~- Słuchaj! Tamte oto czarne lasy,
15  2,  24|         te bliższe - to nasze... Słuchaj! patrzaj!~Ruszyli w swoją
16  2,  24|          jego sam wie, gdzie on. Słuchaj, skąd głos idzie. Tam Cesarz
17  3,  3 |       zabierał się do wyjścia.~- Słuchaj no, panie jeździec, a tobie