Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |  wioseł, kiedy już prąd wodny porwał ją i wyniósł na rzekę. Rozparli
 2  1,  11|   schylił się i obiema rękami porwał cudowną dziewczynę. Chwilę
 3  2,  1 |  Jarzymski nagłym ruchem ręki porwał wielki, obmokły bukiet ze
 4  2,  9 |     siebie nagły górski mrok. Porwał się naprzód i poszedł percią
 5  2,  9 |  ludzie. Nareszcie ich widzi! Porwał za sztylet, ale już było
 6  2,  12|      chorobę. Tyfus więzienny porwał go w szpony i trzymał tak
 7  2,  13|     myślał w pasji.~Krzysztof porwał go za ramię i ciągnął ku
 8  2,  18| rozmyślań, słowa-westchnienia porwał mu z warg lotny wicher:~-
 9  2,  21|      ten bezczelny, który się porwał...~- Pani, pani... Kochałem
10  3,  3 |     Przypadł do niej skokiem. Porwał w ramiona. Zawarł je z żelazną
11  3,  3 |  pełne płuca tchu, a wreszcie porwał się z miejsca. Ruszył z
12  3,  6 |     się dopóty, aż go chirurg porwał za kołnierz.~W saloniku
13  3,  6 |   vite!~Nareszcie, rozespany, porwał się na nogi. Zatoczył koło,
14  3,  6 |     Za chwilę otrząsnął się i porwał na nogi.~- No, chwałaż Bogu
15  3,  6 |   kieson prochowy. Słup ognia porwał w górę i roztrzaskał o ziemię
16  3,  14|    samej chwili schylił się i porwał z ziemi olbrzymią bryłę,
17  3,  16|     Wyganowski przybył. Cedro porwał się z pościeli i co prędzej