Tom, Rozdzial

 1  1,  4 |      płynące z dala na podobieństwo owego jadła, które pustelnikowi
 2  1,  7 |           Matka słała go skrycie do owego starszego brata, który mieszkał
 3  1,  7 |    profesorem, że jeśli teraz głosu owego nie zrozumie, nie pochwyci
 4  1,  11| towarzyszenia jej to do tego, to do owego z jeźdźców. Ale młodzi jej
 5  1,  17|      usłyszał tak wyraźnie jak głos owego człowieka, który się wił
 6  2,  1 |             Tak, pono z woli wodza, owego Napoleona, o którym musiałeś
 7  2,  1 |           przerwał je głos tego lub owego gracza:~- Va banque!~Rafał
 8  2,  1 |          tak pewny siebie, jakby do owego klubu jeździł codziennie
 9  2,  1 |          wiele gadasz... - rzekł do owego modnisia o szyderczej twarzy.~-
10  2,  2 |           wyszedł. Rafał skosztował owego napoju i znalazł, że jest
11  2,  2 |             nie przyłącza. Dziś już owego miasta Hippo regius, gdzie
12  2,  2 |     przeszkadzała mu rozumieć tekst owego rozdziału Contra Fortunatum
13  2,  8 |      świerków i zwisał rudy mech. Z owego kotła skalnego schodziła
14  2,  20|           Trepki, usłyszał, że żoną owego pana Ołowskiego jest księżniczka
15  3,  2 |        szedł mokry chłód.~W kłębach owego dymu, w blasku kilkunastu
16  3,  2 |          tłum, spostrzegł Krzysztof owego starego proboszcza. Księżyna
17  3,  3 |         Prostu w jego oczy z mroków owego otworu patrzały oczy jakby