Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |       w ogniu, bo i jego ogień ogarnął. Słodki, melodyjny głos
 2  1,  7 |        ręką. I Rafał nieśmiało ogarnął brata również ramieniem.
 3  1,  9 |     podniosło ku owym drzewom. Ogarnął spojrzeniem wyniosłe gałęzie...
 4  1,  17|       i wieżach. Wyziew błotny ogarnął ich miłosnym ramieniem.
 5  1,  17|   koniec końców wstał z łóżka. Ogarnął się jak mógł i wyszedł.
 6  2,  2 |  wyższych powietrznych sferach ogarnął moją duszę, a oczyszczając
 7  2,  3 |       twej obronie.~Brat Rafał ogarnął to miejsce ciekawym spojrzeniem.~
 8  2,  4 |  wyższych powietrznych sferach ogarnął moją duszę, a oczyszczając
 9  2,  14|   Rafała na widok tych książek ogarnął nieprzełamany wstręt, właściwy
10  2,  20|   weszli w aleje parku.~Rafała ogarnął teraz pewien niepokój. Świat
11  2,  20|        urok wiosny rozkwitłej. Ogarnął go poryw niewysłowionej
12  3,  2 |     obfita dewiza z brelokami, ogarnął go szczególny rodzaj wewnętrznego
13  3,  3 | miłosierny! - wskazuje ręką... Ogarnął go nieprzełamany wstręt.
14  3,  3 |    miał w mózgu jak widziadło. Ogarnął wzrokiem wszystko. Nie umiałby
15  3,  6 |   zbójeckich okien krzesanicy. Ogarnął go łagodny śmiech i pobłażliwa
16  3,  6 |        we mgle i ciszy. Rafała ogarnął dawno nie uczuwany lęk i
17  3,  17|        Zarazem jednak wstyd go ogarnął.~- No, cóż ty myślisz! -