Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |         które w nie patrzą przez lata, słyszał dźwięk, szept,
 2  1,  12|      trybunał sądzący zapytuje o lata ubiegłe, o życie przebyte,
 3  1,  12|        przebyć czterdzieści trzy lata. Toteż na gmachu Prigioni
 4  1,  14|        do ludu nie dalej jak dwa lata temu...~- I pobił cztery
 5  1,  14|   jeszcze przed nim i przed nami lata stoją otworem. Naźre się
 6  2,  1 |         dobrze, ale przez cztery lata w domu nie miałem w ustach
 7  2,  2 |        wzrok obróci? W dziecinne lata... Tam, dokąd chodzi najchętniej
 8  2,  2 |   Widział go wreszcie zaszłego w lata, w głęboką, "dobrą", jak
 9  2,  7 |  strumienia. Woda je jadła przez lata. Chciwą i wściekłą żuchwą,
10  2,  20|         się tedy, że ja na stare lata muszę; jeśli nie piersi,
11  3,  1 |     jakoby rzecz niebyła, jakoby lata przeżyte, jak sen odegnany
12  3,  4 |          tam przeraźliwy dreszcz lata. Schyla się i szepce:~Siadłbyś
13  3,  6 | Żegnajcie, żegnajcie, młode moje lata! Ty, stary szwedzki okopie
14  3,  10|           Nie zmieniły go prawie lata ubiegłe. Ta sama piękna,
15  3,  11|      zatargał. Dziecięce i młode lata spędził pod osłoną tych
16  3,  15|   stronie.~- To źle!~- Toteż dwa lata temu zażądałem dymisji.
17  3,  17|       Całe dni wiosny i początku lata przepędzał wśród traczów