Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          zrównał nowiny, wyniósł kamienie. Idź waść i obacz one kamionki
 2  1,  16|         tę ścieżkę, sama zniosła kamienie i okryła je ziemią a darnią.
 3  2,  1 |           Jarzymski wyskoczył na kamienie i zaczął ściskać kolegę.
 4  2,  7 |      ściętych i niebieskawoszare kamienie. Nad łuną jej płomieniejącą
 5  2,  8 |          co otulały luzem leżące kamienie, wypoczywali jak na puchu.
 6  2,  8 |   zobaczyć na ziemi. Począł żreć kamienie obłąkaną gębą, zanosić się
 7  2,  9 |        Czaszka jego tłukła się o kamienie i bujna krew znowu broczyć
 8  2,  10|           Głowa upadła na twarde kamienie, a spalone na węgiel usta
 9  3,  3 |      brandkugle, kawały żelaza i kamienie. Nocami uczył się sztuki
10  3,  3 |      nich strzały, runęły z góry kamienie. W ślepych murach, martwych,
11  3,  3 | narzędzia z dźwiękiem uderzyły w kamienie barykady, istne piekło runęło
12  3,  3 |        rzucili się na pojedyncze kamienie i rwali je gołą garścią
13  3,  3 |          zaczęli odkładać na bok kamienie, odciągać worki za zawitki,
14  3,  3 |        żelazna sztaba padając na kamienie. Z trzaskiem rozwarli podwoje.~-
15  3,  13|         ze wszej potęgi. Te same kamienie, co od zwietrzenia już to
16  3,  14|        duchem, zwalił się między kamienie powiedziawszy sobie, że
17  3,  17|          kilofami w góry i doły, kamienie zdawały się wyłazić gronami,