Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |    stawideł.~- Rafał, gdzie my jesteśmy? - cicho spytał Krzysztof.~-
 2  1,  3 |        mogę wiedzieć, gdzie my jesteśmy?~- Co to tak huczy?~- Woda.~-
 3  1,  8 |    świeci. Podnieść oczy winni jesteśmy i żyć. Piotrze, mówisz,
 4  2,  1 |         jak to dawniej bywało. Jesteśmy jednego wzrostu...~Rafał
 5  2,  1 |           Widzą nas na wskroś. Jesteśmy śmieszni. Wychodźmy, jak
 6  2,  1 |       nim spojrzał na scenę.~- Jesteśmy poruszeni do głębi żołądków...~-
 7  2,  6 |       nas? Powiedz... Nikt! My jesteśmy sami jedni na świecie! Jesteś
 8  2,  11|         posuwali się w górę.~- Jesteśmy w samym siedlisku przyrody,
 9  2,  12|        rodzonego syna. Wszakże jesteśmy w kuzynostwie. A zresztą...
10  2,  13|      Cieszę się podwójnie, boć jesteśmy w kuzynostwie, aczkolwiek
11  2,  14|      patrzenia i nauki? Nigdy! Jesteśmy inni, odmienni. Ty traf
12  2,  22|    dziwcie się, waćpanowie, że jesteśmy zmieszani. Ten toast zastał
13  2,  22|  zastał nas nieprzygotowanych. Jesteśmy w drodze do naszego celu -
14  3,  3 |   ukłonił się po wojskowemu.~- Jesteśmy w dalekim powinowactwie.
15  3,  4 |      bo dobry!~- A gdzie to my jesteśmy? - Już my minęli miasto.~-
16  3,  8 | popłoch, a Cesarz o setki mil, Jesteśmy jak łacha przed przypływem.~-
17  3,  8 |     wszyscy, żołnierze, jak tu jesteśmy! - Zbyt to dla mnie enigmatyczne.~-