Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     przestrzenie, dwie rozległe doliny - i lasy, jak okiem sięgnąć.
 2  1,  3 |   szybko wąwozem aż na samo dno doliny wiślanej. Szerzył się już
 3  1,  8 |         bryłą jakoby poprzeczne doliny w niezmiernych górach. Dalekie
 4  1,  8 |    ciemności zleciał w głębokie doliny między chmurami. Wówczas
 5  1,  12|       schodzili w głębie pustej doliny. Czarne ich widma znikły
 6  2,  7 |                           Góry, doliny~Chata ich stała samotnie
 7  2,  7 |      drobne, a deszcz ściągał w doliny. Helena, z głową opartą
 8  2,  8 |        Nie mogli oderwać się od doliny, bali się stracić z oczu
 9  2,  9 |    południe, gdy wyszedł z owej doliny. Skoro stanął u jej wylotu,
10  2,  9 |         dnia. Ślady szły w górę doliny i potoku. Tam i sam znajdował
11  2,  9 | górskich! Wietrzyk przenikający doliny, chłodnawy, rześki podmuch,
12  2,  11|      nowe przełęcze, łańcuchy i doliny. Były to twory równie bezcelowe
13  2,  11|         wesoło z bata, pędząc w doliny, gdzie stał perłowy zmrok
14  2,  12|     wzgórza poczęły się zniżać, doliny rozciągać szeroko. We mgłach
15  3,  2 |  dzikiego rozmarynu, który całe doliny jak gdyby kobiercem wyścieła,
16  3,  6 |        szum potoku napełniający doliny aż do szczytu zbójeckich
17  3,  6 |    ogniska. Przy drodze, wzdłuż doliny, stały na koniach pikiety