Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |     nawoływania matki lub sióstr. Dawał tedy szturchańce i rady
 2  1,  5 |        kobyłę do biegu, a zarazem dawał możność utrzymania kierunku
 3  1,  5 | powiedziałam...~Śmiech obojgu nie dawał mówić. Rafał jak mógł osuszał
 4  1,  7 |            a Wincenty chrząkaniem dawał znać, że czas w drogę. Rafał
 5  1,  7 |       senną. Niekiedy z jej głębi dawał się słyszeć przeciągły,
 6  1,  8 |    wspaniała, wysoko pod chmurami dawał się słyszeć chrzęst skrzydeł
 7  1,  9 |       pytał go o różne szczegóły, dawał zlecenia. Żołnierz podnosił
 8  1,  10|        szeptem rozmawiała - i oto dawał się słyszeć wybuch śmiechu
 9  1,  12|       Niby dziwne, magiczne szkło dawał widzieć całą prawdę życia.
10  1,  13|   pokładało się od śmiechu. Wciąż dawał się słyszeć brzęk szkła,
11  2,  9 |    inaczej! Ale głos przebrzmiał.~Dawał się słyszeć naokół tylko
12  2,  24|        pomyłkę krótkie, ale za to dawał mu nie buty, lecz trzewiki.
13  3,  1 |           mgłę woni fiołków - nie dawał młodemu twardo zasypiać.
14  3,  3 |          z chichotem zawziętości. Dawał Się słyszeć trzask kości
15  3,  6 |          wsi i obnażonym pałaszem dawał na prawo i na lewo znaki
16  3,  8 |  pierwszego, drugiego i trzeciego dawał straż odwodową. Artyleria,
17  3,  13|        żeby im od śpiżarni klucze dawał! Zarazem poznał, że źle.