Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |                    nim się dym rozejdzie, wyrwał broń z rąk strzelca. Ostatni
 2  1,  2 |                  oświetlona sala. Arlekin wyrwał się naprzód i w podskokach
 3  1,  2 |                   pocałunek. Cichy okrzyk wyrwał się z jej piersi. Odsunęła
 4  1,  5 |                   znaj pana!... Za Baśkę!~Wyrwał z paszczy rękę jakby z cieśni
 5  1,  17|               pocisk, buchnął płomieniem. Wyrwał drugą dziurę, rozleciał
 6  2,  7 |            granitową skalinę Tatr, aż się wyrwał w ciepłe niziny, kępami
 7  2,  11|              miejsca.~Z zadumy i znużenia wyrwał ich szelest listków cienkich
 8  3,  3 |             wszystko i uwiązł w podłodze. Wyrwał go ułan z trudem i poszedł
 9  3,  3 |                  na bok tego draba!~Cedro wyrwał zza pasa pistolet i w mgnieniu
10  3,  6 |                  głosem:~- Zmiłuj się!...~Wyrwał pałasz, precz ich nim odegnał
11  3,  6 |                 na przednie kolana. Rafał wyrwał nogi ze strzemion i zlazł
12  3,  11|                tchu, z bielmem na oczach, wyrwał pałasz z pochwy i przyskoczył
13  3,  11|                 rzucił się na kanoniera i wyrwał mu lont z ręki. Rzucił się
14  3,  11|                  Rzucił się na drugiego i wyrwał mu lont z ręki. Skoczył
15  3,  13| złodziej-świętokradca, kraty porozginał i wyrwał, złupał nożem spróchniałą
16  3,  14|                 jak pocisk armatni. Cedro wyrwał drugi pistolet zza pasa.