Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     teraz wszystko do kamery... -westchnął Nardzewski. - No, skończyłeś?~
 2  1,  1 |        sroga, choć i ten dzik! - westchnął Kacper. - Znalem ja się
 3  1,  5 |   gałęziach jakby dach z okiści. Westchnął z głębi serca. Zatrzymał
 4  1,  7 |         w Derstawicach, radośnie westchnął. Droga jego nie tamtędy
 5  2,  8 | poprzedni, posiąść, wydarła się. Westchnął z ulgą, gdy półnaga, skrwawiona,
 6  2,  12|   dźwignąć bryłę granitu. Ciężko westchnął i wrócił do towarzysza.
 7  2,  17|          widziany...~ ~Wędrowiec westchnął i zamilkł.~- Cóż się z wami
 8  2,  17|       dopiero w morzach człowiek westchnął. Szczęśliwie przybyłem do
 9  2,  17|        twarzy żołnierza.~Z nagła westchnął i wstrząsnął się gwałtownie.
10  2,  18|          oczy na święty obrazek. Westchnął... Nie z głębi cielesnego
11  2,  18|      rozwarte ramiona ojcowskie. Westchnął. Zdzielił konia straszliwym
12  2,  19|       sprowadził z pomostu. Tłum westchnął. Szept najcichszy, na obraz
13  2,  21|          się boisz.~- Lepiej byś westchnął do Boga za pomyślną noc
14  3,  3 |      nogi jego kopały mur. Potem westchnął i ucichł.~Cedro nie miał
15  3,  3 |        Ze szczęśliwym zdumieniem westchnął wciągając nozdrzami błędny
16  3,  8 |      wojskowym uniformie. Ciężko westchnął. Obejrzał płomieniami oczu