Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       Urzędnik z lekka a szczerze uśmiechnął się nie podnosząc~oczu.
 2  1,  1 |            Więc jakże`'~Szlachcic uśmiechnął się boleśnie i strzepnął
 3  1,  7 |           polu.~- W polu był... - uśmiechnął się starszy.~- A tak, wyszedł...~-
 4  1,  7 |           będę sądził surowo... - uśmiechnął się Piotr. - Musiałeś coś
 5  1,  10|          z przerażeniem. Chłopiec uśmiechnął się chytrze i dodał:~- Zaraz
 6  1,  10|         ktoś stoi i że go słucha. Uśmiechnął się wreszcie owym uśmiechem
 7  2,  1 |       któż gospodaruje?~Jarzymski uśmiechnął się smętnie i dmuchnął w
 8  2,  1 |          gra!~- Moje dziecko... - uśmiechnął się Jarzymski - nie wchodzilibyśmy
 9  2,  1 | staruszków.~- No, pewnie...~Rafał uśmiechnął się bezmyślnie.~- Teraz
10  2,  11|             mówił książę.~De With uśmiechnął się łagodnie.~- Po cóż są
11  2,  12|          robię?~Przeciągnął się i uśmiechnął z goryczą.~- Robić nic nie
12  2,  13|         na to?~- Jest gotowe... - uśmiechnął się lokaj stawiając nowy
13  2,  21|       spojrzał na niego z ukosa i uśmiechnął się dobrodusznie. Rzekł
14  2,  21|           naokoło w mroku i dziko uśmiechnął. Wspomnienie Baśki i tamta
15  3,  7 |      Ojciec mię wezwał...~Gintułt uśmiechnął się pobłażliwie.~- Ojciec
16  3,  10|     przeczuł niejako jego zamiar. Uśmiechnął się gorzko, gorzko, gorzko.