Tom, Rozdzial

 1  3,  6|       kilkuset chłopów sypało szaniec, było tak pełno, że ledwie
 2  3,  6|    broni! od osaczenia. Żaden szaniec nie oddałby tylu usług...~-
 3  3,  6|     do Wisły. W Raszynie mamy szaniec, w Michałowicach...~- Ach,
 4  3,  8|    Saskiej Kępy i rozpatrywał szaniec nad łachą obok drogi, okop
 5  3,  8|  Golędzinowskie wyjechali pod szaniec przedrogatkowy. Droga okrążała
 6  3,  9|                               Szaniec~Drobny deszcz siał bez przerwy
 7  3,  9| widzieć mostu?~- Mostu - nie. Szaniec widziałem.~-- Widziałeś
 8  3,  9|       się w oczach od Wisły i szaniec ostrym dziobem wysunął się
 9  3,  9|        Zwrócił znowu szkła na szaniec i gwarzył do siebie:~- Kąt
10  3,  9|       mocno kryją. Musimy ten szaniec im wydrzeć i most zniszczyć,
11  3,  9|  zaczynamy?~- Naturalnie.~- A szaniec?~- Widziałem. To luneta.~-
12  3,  9|      do Rafała:~- Czy widzisz szaniec?~Olbromski rozpoznawał go
13  3,  9|   skradali się dalej. Wkrótce szaniec począł czarną linią wyrastać
14  3,  9| ryknął batalion Blumera.~- Na szaniec! - zakomenderował Sokolnicki.~
15  3,  9| kładli ich pokotem, wałem jak szaniec między sobą a nowymi szeregami
16  3,  9|  krwią, zawalony umierającymi szaniec został zdobyty. Dwa tysiące