Tom, Rozdzial

 1  3,  6 |       sam głos, który wołał na Sokolnickiego, ozwał się znowu.~Generał
 2  3,  6 |  książę Józef zwracając się do Sokolnickiego - nie przestanę żałować,
 3  3,  6 |    Pelletier usłyszawszy z ust Sokolnickiego wytłumaczenie słów szefa
 4  3,  6 |      jego pazury.~Słyszał głos Sokolnickiego zachrypły:~- Podsypuj, bracie,
 5  3,  6 |    potężne natarcie batalionów Sokolnickiego, wypoczywających za kościołem,
 6  3,  7 | rozpytywał się wciąż o brygadę Sokolnickiego. Dopiero rankiem powziął
 7  3,  7 |      pytania Rafała o generała Sokolnickiego nic pewnego powiedzieć nie
 8  3,  7 |      wszystkim i o tym męstwie Sokolnickiego chce mieć swój własny sąd,
 9  3,  8 |        zostawała pod rozkazami Sokolnickiego. Dopędzili wojska o jakie
10  3,  8 |       omal nie głośno.~Brygada Sokolnickiego składała się z trzech regimentów:
11  3,  9 |   wszystko pod władzą naczelną Sokolnickiego, chyłkiem a lekko dybały
12  3,  9 |       wyrazów na cześć dowódcy Sokolnickiego. Wojsko odpowiedziało mu
13  3,  10|     Był wysłany przez generała Sokolnickiego ze szczegółowym raportem
14  3,  11|       adiutant trzeci generała Sokolnickiego, Rafał musiał ciągle przebiegać
15  3,  11|       strzały. Gintułt chwycił Sokolnickiego za piersi, krzycząc, żeby
16  3,  13|     miejsca przy boku generała Sokolnickiego wskutek zajść podczas szturmu