Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        jest. My są Słowianie. - Rozumiem.~- Kiedy ja byłem sześć
 2  1,  1 |     księcia Olelkowicza.~- I to rozumiem.~- Teraz ja... Ja jestem
 3  1,  5 |    Francuzy, rozumiesz, gapo?~- Rozumiem - rzekł Rafał.~W chwili
 4  1,  8 |     Wierzaj mi, waszmość.~- Nie rozumiem... Zgoła nie wiem...~- Mówię -
 5  1,  14|     jedną drżą mi kolana.~- Nie rozumiem.~- Oto generał Francji,
 6  2,  1 |        Jakoś to będzie...~- Nie rozumiem, co mówisz.~- E, nic! A
 7  2,  1 |          bo ty masz wprawę. Nie rozumiem tylko, czemu się teraz martwisz
 8  2,  14|      uważasz, żyć. Rozumiesz?~- Rozumiem.~- Samym sadzeniem i kopaniem
 9  2,  14| ziemniaków nie wyżyjesz.~- I to rozumiem.~- Gdybyśmy się wszyscy
10  2,  21|       Rozumiecie?~- Czy ja niby rozumiem?~- No!... A co mu się od
11  3,  3 |     armat Hupeta kapitana... ~- Rozumiem. Spracowałeś się waćpan?~
12  3,  6 |         widz"?~- Właściwie...~- Rozumiem! To wiedz, że ja cię kurować
13  3,  7 |       właśnie dla siebie.~- Nie rozumiem.~- Bo też złym byłeś uczniem,
14  3,  9 |     niemiecku, odparłem, że nie rozumiem ani jednego wyrazu. Kilkakroć
15  3,  9 | powtarzałem z naciskiem, że nie rozumiem. Wtedy zaczął łamaną francuszczyzną
16  3,  11|   jednego człowieka. Rozumiesz?~Rozumiem.~- Gdyby się żadną miarą