Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          A bo tak dopiero będzie prawdziwie tęgie paliwo. To je dopiero
 2  1,  3 |      miłym, melodyjnym głosem, z prawdziwie dowcipnymi minami:~- Versus
 3  1,  3 |        skoczył na bok i w chwili prawdziwie lwiego susa potrafił dodać
 4  1,  10|        liści, w płomyki konarów. Prawdziwie w chmurach były ich wierzchołki.
 5  1,  11|      zaziemskie troski i radości prawdziwie anielskie! Marzył o niej
 6  1,  14|           niespokojne i znikome, prawdziwie jako cień. Wszystko stało
 7  1,  14|          Cezara z Pompejuszem.~- Prawdziwie, Joubert, który przeszedł
 8  1,  17|         samym wiadome i zjawiska prawdziwie nieziemskie. W tym śnie
 9  2,  1 |          do mnie, ucieszyłem się prawdziwie. Jesteś mi potrzebny.~Rafał
10  2,  11|           rzekł do towarzysza.~- Prawdziwie...~- Mówiłeś mi, że miejsce
11  2,  14|          oną nędzą się bawiąc?~- Prawdziwie... Politycy, przewidywacze,
12  2,  20|             spytała po chwili.~- Prawdziwie nie wiem. Zdaje mi się,
13  2,  20| Zadzwoniły mu w uszach te wyrazy prawdziwie jako świst stalowej rózgi.
14  3,  2 |          i gąsiorów zajmowała go prawdziwie i szczerze. Gdyby wiarusy
15  3,  6 |         nie miał o to pretensji: prawdziwie wypoczywał w zacisznej alkowie.~
16  3,  17|  zgrzytał, skwierczał, wił się i prawdziwie walczył. Rwał korzenie,