Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        wobec panny Helenki. Był pewny, że znalazł już wszystko,
 2  1,  3 |         jego pierwszego kroku i pewny siebie głos:~- Chodź, lód
 3  1,  5 |  przygotowanym drągiem, był już pewny swego. Wionęła dokoła jego
 4  1,  5 |       ze słupca.~Teraz jeździec pewny już był, że nie błądzi.
 5  1,  7 |          choć w istocie nie był pewny swego.~- Już w szkole, uważasz,
 6  1,  8 |     dobie całkiem niewłaściwej, pewny, że się stawia w terminie.~
 7  1,  16|       jechał do domu spokojny i pewny siebie. Zdarzały mu się
 8  2,  1 |         lecz wykwintny, zimny i pewny siebie panek. Utył i zmężniał,
 9  2,  1 |     tylko mętną radość. Był tak pewny swego szczęścia, że gotów
10  2,  1 |    leżącego w kieszeni, był tak pewny siebie, jakby do owego klubu
11  2,  2 |    pałacu księcia Gintułta. Był pewny, że go tam już wcale nie
12  2,  14| dziedzinę swoją... cha, cha!... Pewny już byłem, że pan...~- Hrabia... -
13  2,  24|        strzelania, i skutek był pewny: dziesięciu położono trupem,
14  3,  3 |  przekrwawionym okiem i nie był pewny, czy rzeczywiście widzi
15  3,  3 |       blondyn - ale już nie był pewny, czy rzeczywiście widzi
16  3,  6 |   deszczami, dopiero jak wiosny pewny, cabas za łopatę i sypie.~-