Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |     ciemność. Wzdęty bałwan wodny pchnął go w piersi i dokądś odtrącił.~
 2  1,  3 |      ramiona. Wywlókł go z fali i pchnął przed siebie jak drewno.~
 3  1,  5 |        ręce klucz od stajni Rafał pchnął okienko swego pokoju. Okiennica,
 4  1,  5 |      kluczem, odkręcił ją prędko, pchnął drzwi i wszedł do stajni.
 5  2,  3 |           i pytający przed chwilą pchnął go w ręce dwu dozorców stojących
 6  2,  17|      świece dawno pogasły. Trepka pchnął okno jedno i drugie. Mokry,
 7  2,  21|          zagłuszał odgłos kroków. Pchnął półotwarte drzwi i wszedł
 8  2,  21|      siedząc w kucki na przodzie, pchnął łódź tak potężnym rzutem
 9  2,  24| Posłyszawszy strzały Dziewanowski pchnął szwadron ze swego regimentu
10  3,  3 |         Woltyżer stojący w środku pchnął drzwi, przy których stał.
11  3,  3 |       kroków przed nitu. Żołnierz pchnął w to miejsce bagnetem, ale
12  3,  3 |      ocknął się i powiódł oczyma. Pchnął ręką drzwi na lewo i wszedł
13  3,  6 |          odsadził się na siodle i pchnął go wtedy sztychem w piersi.
14  3,  6 |     ocknął się jak ze snu. Tamten pchnął go kolbą karabinu i wegnał
15  3,  10|           smutnej. Nie wytrzymał. Pchnął konia ostrogami przez szeroki
16  3,  11|           Ale oto oficer sekcyjny pchnął go szpadą w piersi. Żołnierze