Tom, Rozdzial

 1  1,  6 |         parły wszystek dym w jeden kąt izby albo napełniały nim
 2  1,  7 |            począł chodzić z kąta w kąt izby. Rafał wodził za nim
 3  1,  14|        rozbudzonych sił.~Wtulony w kąt karetki, owinięty płaszczykiem,
 4  2,  10|        oczyma jął patrzeć w daleki kąt ciemnicy. Gdy oczy jego
 5  2,  12|          tylko zaszyć się w ciemny kąt i czekać na uśmiech fortuny.
 6  2,  12|          pytania. Gdy tak z kąta w kąt defilował, spostrzegł Rafała.
 7  2,  19|    Darowali życie, darowali życie.~Kat po raz trzeci wszedł na
 8  2,  19|     Milczał w sądzie.~- Winowajca!~Kat zbliżył się do niego łagodnymi
 9  2,  20|           to był najulubieńszy mój kąt. Tu najczęściej chodziłam.~-
10  3,  3 |   szlochaniem wewnętrznym z kąta w kąt, z kąta w kąt...~- Trzymaj,
11  3,  3 | wewnętrznym z kąta w kąt, z kąta w kąt...~- Trzymaj, te - ułan! -
12  3,  8 |        cofnąć się, gdyż zabrnęli w kąt narożnikowy trzeciej lunety.
13  3,  9 |     szaniec i gwarzył do siebie:~- Kąt narożnikowy ma z dziewięćdziesiąt
14  3,  11|     woltyżerów poskoczył w fatalny kąt. Zwarli się tam bagnetem
15  3,  12|        przytomny, patrzący w jeden kąt. Czoło miał jednostajnie,
16  3,  12|            bez szelestu, wtuliła w kąt wedle pieca. Patrzy weń.