Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |          działkami chłopskiej nowiny mokre, zakisłe, nieprzebyte gozdy,
 2  1,  1 |     złotolita wiwilga i broczy krwią mokre trawy. Ach, jeszcze widać
 3  1,  3 |         wędruje do Gdańska, a buty i mokre szmaty leżą na brzegu.~W
 4  1,  5 |           brytany i kundle włochate, mokre, pospuszczane z łańcuchów.
 5  1,  5 |      dotknęły policzków, szepnęła:~- Mokre wąsy...~W istocie mech pod
 6  1,  5 |                 A kiedy niemiłe...~- Mokre... powiedziałam...~Śmiech
 7  1,  5 |             teraz pełne usta śniegu. Mokre szmaty zamieci chlastały
 8  1,  7 |      hiszpańskiego jaśminu i tulił w mokre liście, żeby pod dachem
 9  2,  7 | płomieniejącą zwieszają się tu i tam mokre, ciężarne gałęzie, niby
10  2,  7 |              włochate, nastrzępione, mokre, ostrzami zanurzone w głębinie
11  2,  10|      topielcem wywleczonym za długie mokre włosy z niezgłębionego odmętu.
12  2,  17|             nad drugim. Czarne były, mokre, dziurawe jak łachmany na
13  2,  18|          matki, lecz za one niskie i mokre zagony, za nieobeszły, spracowany
14  2,  21|        zabitego, ręce kurczem objęły mokre, staplane buty. Począł w
15  3,  2 |            Pobiegł tam skacząc przez mokre krzaki winne, przełażąc
16  3,  6 |           chłopów orzących swe niwy. Mokre skiby, świeżo odwrócone,
17  3,  11|      zwinięty płaszcz i rzucił go na mokre pokłady gliny, odpasał broń...
18  3,  13|           buków. Ciągnęły się blisko mokre tumany między koronami przedawnych