Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         kozła! A cóż ty, Rafciu, jakoś nic nie niesiesz z Łysicy?
 2  1,  1 |         sam z polowania. Było to jakoś na jesieni. Słońce zachodziło
 3  1,  1 |        panie, polskie drogi. Ale jakoś i takimi zajedzie, skoro
 4  1,  2 |       brakło, jak świat światem. Jakoś się rozsuniemy...~- Mośćbrodzieje! -
 5  1,  2 |     śmiały się jeszcze bardziej, jakoś promiennie i z radością.
 6  1,  7 |         niego młodszego, ratować jakoś obudwu. Powziąć zresztą
 7  1,  8 |          tych lasach i piaskach, jakoś posępnie i nieswojo.~- Być
 8  1,  16|     znowu tam trafił. Dobrze się jakoś w tym miejscu myślało. Wsparł
 9  2,  1 | dziedzińcem trawą zarosłym - był jakoś niegościnnie zamknięty,
10  2,  1 |       nad czołem, sklepionym tak jakoś twardo i niewzruszenie jak
11  2,  1 |             No, nic nie szkodzi. Jakoś to będzie...~- Nie rozumiem,
12  2,  1 |        się w różne strony. Rafał jakoś otrzeźwiał i zdołał dopytać
13  2,  16|  zgruntować.~Po długich słotach, jakoś w końcu października, rozwidnił
14  2,  22|         nie od razu głos zabrał. Jakoś jednak owładnął sobą i zbliżywszy
15  2,  22|        ścigłego i nie czekał, to jakoś wyszedł na cało...~To mówiąc,
16  3,  4 |         z deszczem biły, a teraz jakoś nacichło.~- A skąd to my