Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        oprócz wysokich kęp ostu. Dzika róża po nagich skarpach
 2  1,  1 |        dziedzina jałowcu, równie dzika i rozległa. Zasnute śniegiem
 3  1,  1 |        nie sposób. Niechże się i dzika okolica pochwali.~Po chwili
 4  1,  1 |          A to samo psy zacne. Na dzika - jedyne! Toż zeszłego roku
 5  1,  1 |      samą Wilię wzięliśmy z nimi dzika prawie żywcem.~- Aż tak? -
 6  1,  1 |    wszystkie i zębcami! Wyganały dzika tylego jak bawół wprost
 7  1,  1 |  zborguje. A psy swoje: stanowią dzika w głębokich śniegach. Żebyś
 8  1,  1 |        Przeżegnał się i wlazł na dzika okrakiem, siadł se na nim
 9  1,  3 | świetlistej ujrzeli pierwszy raz dziką otchłań, z głuchym furkotem
10  1,  7 |         bezrozumną zaciekłość, w dziką pasję rozdzierania ran własnych,
11  1,  14|    pustyni? Czy też spotkamy tam dziką wściekłość chłopów Tyrolu?
12  1,  17|       szpaków przemieniało się w dziką melodię... Roje komarów
13  2,  10|         górala. Czuł w garściach dziką siłę do zduszenia gardzieli,
14  2,  17|   gęstwin lasów palmowych... Ona dzika, nie widziana obfitość ziół,
15  3,  1 |       milczące jej dzieje, przez dziką, a tak niewymownie piękną
16  3,  6 |          zaczął nabijać i walić. Dzika żądza w nim biła jak ten