Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |        kamiennej kuli. Nareszcie blady świt ukazał w mroku powierzchnie
 2  1,  11|    zaczęła w jego żyłach. Czekał blady i zimny jak na śmierć. Przemknęło
 3  1,  17|        skrwawioną szpadą w ręce, blady jak trup poszedł na jego
 4  1,  17|        oficerów polskiej konnicy blady Foissac-Latour. Zbliżając
 5  2,  1 |      gdzieniegdzie przesuwał się blady promień słoneczny. W całym
 6  2,  2 |          Nazajutrz wstał z łóżka blady, zdruzgotany na duszy, sam
 7  2,  14|    niczym. Czy wiesz? - krzyknął blady i przerażony. - Ci ludzie
 8  2,  17|          miejscu, gdzie zginęło, blady, sinawy pas światła zodiaku.
 9  2,  17|     pokładzie czuwający, dokiela blady i zimny nie odszedł w odmęty
10  2,  22| stajennych. W tej chwili furman, blady śmiertelnie, rozwarł drzwi
11  3,  3 |        wybranką i patrzał na nią blady jak trup. Oczy jego latały
12  3,  3 |      Stanął wśród korytarza, sam blady jak trup, i szeptał w zapamiętaniu:~-
13  3,  4 |          na posłaniu straszliwie blady, zlany potem, z gębą pełną
14  3,  8 |        Wódz zniósł to spokojnie. Blady z ran Fiszer rzekł dalej: -
15  3,  8 |        więc cesarski.~Książę był blady jak papier, który trzymał
16  3,  13|         co się stało w świątyni. Blady, ze zwieszoną na piersi