Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       dzwon Zygmunt...~Urzędnik zamilkł i zbladł. Oczy jego kilkakroć
 2  1,  10|         dobrze radził zmarłemu.~Zamilkł i z wolna ślicznymi ruchy
 3  1,  14|       spostrzegł go widać, gdyż zamilkł, jakby się w siebie cofnął
 4  1,  14|         swych myśli, lecz nagle zamilkł. Ujrzał w jego twarzy zimne,
 5  1,  16|       mnie... dużej wagi.~Rafał zamilkł i odął usta. Było mu nieswojo
 6  2,  1 |     najsprzeczniejszych. Książę zamilkł na pewien przeciąg czasu
 7  2,  11|         szlakami świata. Książę zamilkł.~Ruszyli dalej, ale tylko
 8  2,  17|           Wędrowiec westchnął i zamilkł.~- Cóż się z wami stało
 9  2,  17|      obojętnym okiem. Na chwilę zamilkł.~- Po toście tam popłynęli... -
10  2,  19|        Śmiało wyszli...~Motłoch zamilkł, wtulił dobrze głowę w ramiona,
11  3,  6 |      spostrzegł jego odzienie i zamilkł. Ów oficer miał na sobie
12  3,  7 | wiadomości, gdzie jesteś.~Rafał zamilkł. I książę siedział w milczeniu.
13  3,  9 |         z szyderskim uśmiechem.~Zamilkł i znowu rył nasypy ziemi
14  3,  9 |     Wtem od jednego razu łoskot zamilkł.~Sokolnicki obrócił się
15  3,  10|         ukazało mu się od razu. Zamilkł i razem z Trepką ruszył