Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |        im się pojrzeć ku niemu: widzą, idzie wolnego jeleń stary,
 2  1,  1 | Trzymają kolbę przy pysku i nie widzą jelenia, tylko światło,
 3  1,  2 |         które, zdawało się, nie widzą go wcale, i uśmieszek, który
 4  1,  6 | poruszyła skały rąk? Ślepe oczy widzą... Siedzą ludzie na niskich
 5  1,  11|        i że w szczególny sposób widzą jego figurę, jeśli nie oczy,
 6  1,  12|     pełne mądrości, oczy, które widzą przez wieki, oczy wieszcze!
 7  1,  17|        się i gubią: To, co oczy widzą w marzeniu, leci stronami.
 8  1,  17|       szkła perspektywy, a oczy widzą nie to, na co patrzą. Dalekie
 9  2,  1 |      Jak chcesz, ale... jak cię widzą, tak cię piszą. Przecie
10  2,  1 |         swym basowym szeptem:~- Widzą nas na wskroś. Jesteśmy
11  2,  2 |          przymglone oczy majora widzą tę chwilę dokładnie, jasno,
12  2,  7 |      coraz wyżej, coraz wyżej i widzą pod sobą obszary niedosięgłe.
13  2,  17|          Jakoby wiklowe chlusty widzą się z dala, jak u nas po
14  2,  21|         mogą objąć postaci, nie widzą. Dusza tylko nasyca się
15  3,  4 |     wspomną rzeczywistą ziemię. Widzą z daleka te myśli samowładne