Tom, Rozdzial

 1  1,  6 |         bić się we światy...~- A tyś, chłopie, zdychał wedle
 2  1,  8 | zapraszano na pokoje królewskie, tyś mię zawsze odmawiał i sam...
 3  1,  8 |          w opłotkach Chebdzia... Tyś zrobił swoje nie gorzej
 4  1,  8 |     stojącego w głowach moich...~Tyś wezwał chłopa z szeregu,
 5  1,  8 |          idącej śmierci obrócił. Tyś włożył w jego piersi męstwo
 6  1,  8 |         udźwignąłeś mię z ziemi.~Tyś to uczynił, któryś jest
 7  2,  10|          padło. Sif wodom seł, a tyś sie po kraju potykał ciągnęcy...
 8  2,  14|         rura, i zapłakawszy...~- Tyś zapłakał, szyderco!...~-
 9  2,  14|        leźć do Niemców.~- A tak! Tyś sam nie łaził? Nie włóczyłeś
10  2,  22|     najobrotniejszy? Kończewski! tyś spod Wieloma... Rozkręcaj
11  3,  3 |     koziorem źgały po żebrach, a tyś im radeczki dać nie mógł...~-
12  3,  6 |    dobrotliwą mądrością życie. - Tyś już jest popiół, nie tylko
13  3,  10|         go już żadna nie nęci.~- Tyś to go wywiódł z mojego domu
14  3,  10|       przemądrzałymi głupstwami! tyś go podmówił do buntu! -
15  3,  12|        zabieraj! Żywo! Nie stój! Tyś to mi syna Piotra tratował.:.