Tom, Rozdzial

 1  1,  14|      niego przechodzić wzgórza trupów, umiem pracować spokojnie
 2  1,  17|       polski tysiącem bez mała trupów usłał włoskie pola. Dogorywał
 3  1,  17|     bronią mundury. Rosła kupa trupów i rannych. Wreszcie wnętrze
 4  1,  17|    rowy, przez zwały rannych i trupów, dojrzała przed sobą białe
 5  2,  22| wciągają na siodła rannych czy trupów. Nim odjechali, nabili jeszcze
 6  2,  24|        Pierwszy to raz sześciu trupów, poległych na placu, nocną
 7  2,  24|      sześć godzin. Trzydzieści trupów zasłało drogę prowadzącą
 8  3,  1 |      kilkunastu koni, czterech trupów i siedmiu rannych jeńców.
 9  3,  3 |    przebitych piersi krew. Wał trupów zagrodził wejście. Mury
10  3,  3 |       smugami... Kilkadziesiąt trupów padło na bruk. Oficerowie
11  3,  4 |        żeby choć samemu! Wśród trupów obcych żołdaków gnić we
12  3,  9 |      kłaść się pod nim stosami trupów, jak w 1807 roku pod Gdańskiem...~
13  3,  14|  otchłani zniszczenia biła woń trupów, których nikt nie pogrzebał.
14  3,  14|        gdzie przeraźliwy fetor trupów stał nieruchomo, Krzysztof
15  3,  15|     swoje, gdy z ziemi pełnej .trupów poduszonych w piwnicach,