Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |     wtedy truchlał jak zabity trup. Całą siłą woli, rozumowań,
 2  1,  6 |    choć już z niego ino zimny trup ostał, rozciągnęli na ziemi
 3  1,  6 |       padały z oczu na Dyląga trup krwawy, łzy płomienne, nie
 4  1,  7 |    Stał się teraz brzydki jak trup. Nos mu się zaostrzył i
 5  1,  14|  późno, na pogrzeb, kiedy już trup pochowany w ziemi, a spadek
 6  1,  17|      szpadą w ręce, blady jak trup poszedł na jego spotkanie
 7  2,  12|    cóż mam czynić? Jestem jak trup. Przebyłem bardzo ciężką
 8  3,  2 |      leżały na ziemi. Do pasa trup owinięty był czymś, co jeszcze
 9  3,  2 |     zasłona, ukazywał spalony trup woltyżera, i zgięta ohyda
10  3,  3 |      patrzał na nią blady jak trup. Oczy jego latały błyskawicami
11  3,  3 |      korytarza, sam blady jak trup, i szeptał w zapamiętaniu:~-
12  3,  13| żołnierzom i wynieść na dwór. Trup już był ostygł. W ręce ściskał
13  3,  16|   nagi zupełnie Wyganowskiego trup.~Gdy Cedro skoczył z konia
14  3,  16|    jak ów piasek pod stopami. Trup cuchnął.~Krzysztof wstał
15  3,  16|     poszli pogrześć jego nagi trup. Wołał:~- Już go słońce