Tom, Rozdzial

 1  1,  1 | widzieli. Powiadają to samo o starym Szafrańcu, co miał ze sto
 2  1,  2 |       sztuka...~- Po ojcu, po starym cześniku. To samo tancerz
 3  1,  2 | świece słabo paliły się przed starym, sczerniałym zwierciadłem.
 4  1,  4 |  ludzką. Brzydził się nią jak starym, zgniłym próchnem i bezgranicznie
 5  1,  7 |     mieszka oto w tak nędznym starym domu. "Toż to jest on? Piotr?" -
 6  1,  13|       spokój. Pędząc od świtu starym gościńcem wzdłuż kanału
 7  1,  13|      byłeś?~- Jakże! Już my w starym zamku nie mieli nadziei.
 8  1,  17|          Książę Gintułt nosił starym wiarusom, których "wujaszek"-
 9  1,  17|    będę próżnował.~Owinął się starym, zielonym wojskowym płaszczem
10  2,  18|    kielichy, znowu napełnione starym węgrzynem. Spojrzenia ich
11  3,  3 |   pożądali snu i spoczynku.~W starym tumie franciszkanów płonęły
12  3,  3 |       Bliżej okna, w głębokim starym krześle z szerokimi poręczami,
13  3,  9 |      Wnet piechota wyciągnęła starym traktem na Ostrowiec, Sobiekursk,
14  3,  10|                             W starym dworze~Kiedy w pierwszych
15  3,  17| pasami owsy po polach. Był po starym lesie wielki szmat ziemi,