Tom, Rozdzial

 1  1,  10|  kolumny czarne i ogołocone jak słupy wiorstowe. W głębi parku
 2  1,  12|       do stóp, jak ruchome jego słupy. Ledwie w dymach pyłu wapiennego
 3  1,  12|       snycerskie dzieła Persów, słupy z mistycznym pismem ze świątyni
 4  1,  12|        bazyliki i porachowawszy słupy zaszedł do kaplicy sobie
 5  1,  12| wejściem do katedry stały tęgie słupy rusztowania, a na nich biegali
 6  1,  17|    stożkowate, śnieżnobiałe ich słupy. Całe powietrze wstrząsało
 7  2,  21|     woskowych rzucały blaski na słupy z ciemnego marmuru podtrzymujące
 8  2,  21|         dusza przemieniła się w słupy dymów wonności.~Otwarły
 9  2,  22|      różnych kierunkach huknęły słupy dymu. Olbromski wetknął
10  3,  2 |       naprędce wkopane w ziemię słupy parkanu z poprzeczną żerdzią.
11  3,  3 |      rana poczęły walić się i w słupy kurzu obracać mury klasztorne.
12  3,  6 |         ról. Raptem dymiące się słupy drgnęły, jakoby wpół nożem
13  3,  6 |        znowu, a coraz częściej. Słupy błękitnego dymu i cudnie
14  3,  6 |      przyciesi, wyrwały z ziemi słupy, żołnierze przenosili się
15  3,  13|        Wyrw wznoszą się w niebo słupy czarnego dymu! Dworu nie