Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |     zapłociu ich aż do swego, w skok wdarli się na górę i stanęli
 2  1,  5 |         duchu, co mocy! Polotny skok Baśki zmienił się w cudny
 3  1,  11|   Wreszcie dwu z nich puściło w skok wierzchowce. Między nimi
 4  1,  14| widziane daleko. Jakiż olbrzymi skok z końca w koniec świata
 5  2,  18|         i pełne głowy. Minęli w skok drogę prowadzącą do Olszyny.
 6  2,  21|       puścił konie. Polecieli w skok. Kalwicki krótkimi rozkazami
 7  2,  21|         tętent konia lecącego w skok. Przycupnęli. Koń przeleciał.~-
 8  2,  22|       we drzwi i wrota. Potem w skok pomknęli w kierunku Tarnowie.
 9  2,  24|    Gdzie mógł kupą się rzucić w skok z nastawionym proporcem,
10  3,  3 |       Nim wróg zdecyduje się na skok - pęd konia i nastawiony
11  3,  3 |         rozczochranych łbach. W skok, tygrysimi susami, oblecieli
12  3,  6 |      ułani dopadali co chwila w skok do tego miejsca. Byli zgrzani,
13  3,  6 |       zajrzał to tu, to tam i w skok wrócił do dowódcy. Sokolnicki
14  3,  9 | pastwisk i Zagórnego Otwocka. W skok powracano z innej strony
15  3,  12|       myśli:~Teraz do Tarnin!~W skok zjechali z góry. W mieście