Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |      ją zawsze słychać: idzie równo lasami jak dyliżans po gościńcu.
 2  1,  2 |       ubijcie nam tu śnieg, a równo, twardo!...~- Żydy, mazura!~-
 3  1,  12|    Oni sami jak czarne znaki, równo kołysząc się, znikali w
 4  1,  17|      w ulicy. Oficerowie szli równo z nią krokiem chyżym. Zbliżywszy
 5  2,  1 |       się słyszeć kroki ludzi równo maszerujących. Jak błyskawica -
 6  2,  9 |      z niewiedzy i poczęła ją równo, łagodnie kołysać. Raz ją
 7  2,  15|       jakoby trzewia i połcie równo rozcięte toporem, a rzucone
 8  2,  24|      ten mantelzak! Mantelzak równo i mocno przytroczyć - to
 9  2,  24|     to ta już pierwsza rzecz! Równo i mocno, a jak dobrze przypięty,
10  3,  2 |    nigdzie żywej duszy począł równo, miarowo biec z góry. Deszcz
11  3,  6 | trębaczów. Szeregowi ciągnęli równo lasem. Milczeli głucho i
12  3,  6 |     jak na dłoni. Zrazu szedł równo, sporą ryścią. Ale oto w
13  3,  6 |        Pierwsi dwaj pomocnicy równo z wylotem, drudzy dwaj równo
14  3,  6 |  równo z wylotem, drudzy dwaj równo z osią, kanonierowie na
15  3,  6 |       trzecia para pomocników równo z osią przodkary, czwarta