Tom, Rozdzial

 1  2,  1 |          Na miły Bóg, boję się! Rotmistrz mię przestrzeli na wylot
 2  2,  1 |   Karciane, arystokrato - wołał rotmistrz coraz głośniej wśród powszechnego
 3  2,  1 |          Szczęśliwy! - zaryczał rotmistrz - stokroć szczęśliwy! Baronowa
 4  2,  1 |      nie przestawało chichotać. Rotmistrz ocierał spoconą twarz i
 5  2,  1 |  wiarogodnych matron... - gadał rotmistrz niby to do przyjaciela zwanego "
 6  2,  1 |     zgałganieli - zaczął ryczeć rotmistrz - że chcecie wybić ostatnią
 7  2,  1 |     przejmujący chłód jesienny. Rotmistrz przekrzyczał wszystkich:~-
 8  2,  1 |         lożach poczęto szeptać. Rotmistrz zauważył to i mówił swym
 9  2,  1 |              Anizetka - szeptał rotmistrz - podaję myśl: chodźmy in
10  2,  1 |         mówił głośno do kolegów rotmistrz, ledwie wszedł na salę i
11  2,  1 |             mówił impertynencko rotmistrz w kierunku owej loży.~Rozepchnął
12  2,  1 |      się wam, baby, nie stanie! Rotmistrz odwiezie was na miejsce
13  2,  22|       bo mianował mię Męciński, rotmistrz, dowódca pospolitego ruszenia
14  2,  23| kawalerii, i Józef Lubieniecki, rotmistrz. Pierwszy niósł na pąsowej
15  3,  1 |   Krzysztof znajdował, dowodził rotmistrz Zaborowski. Byli tu w kawalerii