Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |           grzbiecie. Wtedy cichym a ostrym głosem, przychylając głowę
 2  1,  7 |            wysłuchać słowa, i Rafał ostrym zmysłem cierpienia zaczął
 3  1,  8 |      zaśmiał się szyderczo długim i ostrym śmiechem.~Oczy księcia omgliła
 4  1,  8 |           jej środku, niespodzianie ostrym i dzikim głosem czegoś wrzasnął
 5  1,  11|          grudzieńska znikła z oczu. Ostrym kłusem mijał wioskę.~Chałupy
 6  2,  9 |   pierścieni. Najeżyła się wszystka ostrym głazem jakoby grotami włóczni
 7  2,  15|              zimorodek przeleciał z ostrym, zgiełkliwym, donośnym śpiewem.
 8  2,  18|               Tymczasem dwaj młodzi ostrym kłusem przebywali bezludną
 9  2,  21|      skierował ku nim swego konia i ostrym kłusem nadjeżdżał krzycząc
10  2,  21|      gwizdnęły jak osy, trzaskały z ostrym brzękiem w lód i rozpryskiwały
11  3,  6 | przypiaskowych góreczkach pachniała ostrym, przenikliwym czadem wiosny.
12  3,  6 |            kawalerii austriackiej i ostrym a wzmagającym się kłusem
13  3,  6 |     generała Spetha. Wszystka jazda ostrym' cwałem sunęła ku Wygodzie.~
14  3,  9 |           oczach od Wisły i szaniec ostrym dziobem wysunął się w pole
15  3,  15|      rozmawiał z nim już głosem tak ostrym, nieubłaganym i twardym,