Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |      opary. Wpada w taki tuman mgły co sił w klaczy, z lekka
 2  1,  7 |  zsiniała od ognia, dymiły się mgły cudnobarwne. Pokrewne ziemi
 3  1,  7 |      samotna została w dole, a mgły porzucały jej łono. Zwijały
 4  1,  16|     zdumionymi oczyma, pełnymi mgły wiosennej, w jasną łąkę,
 5  2,  9 |      zaczęły wstawać z jeziora mgły. Wiotkie postawy rozpościerały
 6  2,  16|       stanęli jak wryci. Z tej mgły, na całej widzialnej długości
 7  2,  16|   jezioro, które wśród chmur i mgły idzie w nieskończoność,
 8  2,  16|        z nieprzejrzanej nocnej mgły...~
 9  2,  24|        i dżdże, śniegi a nocne mgły.~- Wiara, słyszyta! - mruknie,
10  3,  6 |      niwy. Rankiem po parowach mgły buzują...~- Z koni! - wyrzucił
11  3,  6 |       cisza była nieprzerwana. Mgły nad stawem kłębić się poczęły
12  3,  6 |     głowę. Ręce oparł na kuli. Mgły snują się w oczach, cienie
13  3,  9 | złudzenia znikały zupełnie jak mgły nocne. Ani już śladu dawnych,
14  3,  12|     chór dzwonił pod niebem... Mgły poranne wstawały z parowów.~
15  3,  12|      woni żywicznej, błękitnej mgły i poświstu zięb. Co siły