Tom, Rozdzial

 1  1,  3 |  Uwielbiał Rafała za jego siłę, męstwo i bardzo często odrabiał
 2  1,  8 |        Tyś włożył w jego piersi męstwo nadludzkie, na jego ręku
 3  1,  11|        tylko cyniczne, czerstwe męstwo. Toteż wolno podjechał do
 4  2,  17| wyczytywać, kto to na one nasze męstwo wyczekuje. Uczyli my się
 5  2,  17|       boju pod Valence... Dawne męstwo odżyło, dawne się wspomniały
 6  2,  20|       Szczerze podziwiam... ich męstwo...~Powiedziawszy te słowa
 7  3,  1 |   Furier Zwierkowski za okazane męstwo otrzymał, prócz wyboru,
 8  3,  1 |        nacjom pokazał sarmackie męstwo, a najstarszych wiarusów
 9  3,  3 |   Świętego Józefa...~Poznali tu męstwo jeszcze nie widziane, upór
10  3,  3 |        w maskę zgrozy ściągnęło męstwo i zdziczenie bojowe.~Jakże
11  3,  5 |         pradziadów cnota?~Gdzie męstwo?~ ~Jeszcze brzmiała ta pieśń,
12  3,  6 |       najgorszej chwili. Daj mi męstwo ostatniej godziny, kiedy
13  3,  6 |        krwią.~Krótko trwało ich męstwo. Za chwilę musieli ustąpić.
14  3,  7 |      uznaję i wyznaję niezłomne męstwo.~- Mówisz też jak żołdak.~-
15  3,  9 |    posterunek wróciło codzienne męstwo.~We wszystkich wsiach okolicznych