Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |       spławach świerków stopniały lód zamieniał się na olbrzymie
 2  1,  1 |          Księżyc oświetla śnieg i lód, który na gzymsach zburzonych
 3  1,  2 |      dostępnym miejscu, ale znowu lód nie wytrzymał. Radzono tedy,
 4  1,  3 |     znalazł, że to jest jednolity lód, zachowany przy brzegu.
 5  1,  3 |         Rafał - a ja wyjdę na ten lód i zobaczę, czy brzeg daleko.
 6  1,  3 |       pewny siebie głos:~- Chodź, lód twardy. Wyciągniemy barkę
 7  1,  3 |        zaczęli ją z całej mocy na lód windować. Poszło to z trudem,
 8  2,  6 |   Mocniejszy jesteś niż zima, niż lód, niż wicher! Mocniejszy
 9  2,  8 | korytarzem. W cieniach jego leżał lód ziemią okryty, a ze ścian
10  2,  16|      lesie była twardsza, ale jak lód śliska.~Zimna, żałośliwa
11  2,  18|      oknisk i kałuż, śliskich jak lód. Światło nie było w stanie
12  2,  20|        głupca, trupa w wodę i pod lód. Wtedy - wrócić, wrócić...
13  2,  21|     trzaskały z ostrym brzękiem w lód i rozpryskiwały go na wsze
14  3,  3 |       dotykały murów śliskich jak lód. Oto drzwi prowadzące na
15  3,  6 |  zrudziałego piaskowca. Zimne jak lód, wypukłe oczy, obwieszone