Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |    łzami. I oto jak mordercza kula przeszyło mózg postanowienie.
 2  1,  17|   grubolistną magnolią, którą kula ścięła w połowie wysokości.
 3  1,  17|  odbije się od ziemi i skoczy kula skrzydlata... Wtem tę trwogę
 4  2,  1 |  przestrzeli na wylot zatrutą kulą.~- Dawno ci się to, kochanku,
 5  2,  17|     żywą ulicę, a drugi raz - kula w łeb. Toś ta i język umiał
 6  2,  17|     się stare wiarusy, że ich kula przebiła, gdy naokół było
 7  2,  17|      dla odmiany wodą morską. Kula murzyńska nadarła mi mięsa
 8  2,  17|       gdy my mu zagrozili, że kulą w łeb weźmie, jeśli nie
 9  2,  20|     tej czy z tamtej strony - kula w łeb, i skończona zabawa.
10  3,  3 |      strzelby, strzał padał i kula świstała zza każdego kamienia,
11  3,  3 |     co sam bez komendy łazi - kula w łeb.~- A bo i pewnie:
12  3,  3 |       w łeb.~- A bo i pewnie: kula w łeb! - wrzasnął drugi.~-
13  3,  3 | wejściowych drzwi. Grzmotnęła kula we wrótnie, raz, drugi,
14  3,  15|   dobrze pasiony kukurydzą.~- Kula mię durch przeszła.~- Kula -
15  3,  15|    Kula mię durch przeszła.~- Kula - to głupstwo. To jakby