Tom, Rozdzial

 1  1,  1 | garściami, wrzeszczy. Chłop nic, jedzie, kaj mu kazali... Co się
 2  1,  1 |    daleką, śpiącą, martwą dolinę jedzie na dzikim koniu. Żelaznym
 3  1,  1 |        jego łeb zgięty ku ziemi. Jedzie ku słońcu, ku słońcu, które
 4  1,  3 |          to miejsce, przez które jedzie sam w nocy, to jakieś inne,
 5  1,  5 |       czuł zresztą doskonale, że jedzie szlakiem, i skoro tylko
 6  1,  5 |   rozległych. Rafał pomyślał, że jedzie bez celu, i teraz dopiero
 7  2,  12|     Rafałowe.~- Pan wasanów skąd jedzie?~- Z Wiednia.~- Jakże się,
 8  2,  19|       widzisz pani, miejsce...~- Jedzie, jedzie!~- Kto jedzie?~-
 9  2,  19|       pani, miejsce...~- Jedzie, jedzie!~- Kto jedzie?~- Dragony
10  2,  19|            Jedzie, jedzie!~- Kto jedzie?~- Dragony jadą! Konnica!
11  3,  17|       melduję... jako gość je... jedzie.~- Wściekłeś się czy co?
12  3,  17|         się czy co? Do mnie gość jedzie?~- Widać ano, że z góry
13  3,  17|        Widać ano, że z góry gość jedzie...~- Prawda! Ktoś jedzie.
14  3,  17|         jedzie...~- Prawda! Ktoś jedzie. Bryka w trzy konie...~-
15  3,  17|       tylko nie pan Cedro do nas jedzie?~- Nie mogę odpowiedzieć,