Tom, Rozdzial

 1  1,  17|  gardła i spychali na wieki do jam śmierci. Coraz już rudziej,
 2  2,  9 |         wydrążeń omurowanych i jam we wnętrznościach turni...
 3  2,  14|      Włoszech, po Niemczech?~- Jam się włóczył z rozkazu, starszych,
 4  2,  14|  włóczył z rozkazu, starszych, jam żebrał. I nie przypominaj
 5  2,  14|       że się łudzisz okropnie! Jam zajrzał w duszę ich, głupca
 6  2,  17|  obcego szeregu rzucone groty. Jam, najszczęśliwszy ze wszystkich,
 7  2,  17|       tobą - nastawał Cedro.~- Jam ci należał do 113 półbrygady,
 8  3,  3 |     nad brzegiem jednej z tych jam. Oniemiał. W dymie i słupach
 9  3,  3 |      długie noże.~Z rozwartych jam w rozpękłych ścianach wypadały
10  3,  6 |     ale popiół jako uczucie, a jam jest młodość, siła i żądza.
11  3,  6 |    koła z rozpadlin gruntu i z jam nagle powstałych, pchać
12  3,  8 | marszem... w tropy Dyherrna.~- Jam już wszystko powiedział.
13  3,  10|    bure, pełne w sobie białych jam i dołów, ciężko zwisając
14  3,  10|        użalać się Cedro.~- Nie jam go podmawiał, tylko ocknienie,
15  3,  10|     przebudzenie, siła żywota. Jam winien, żem go nie wstrzymał,