Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |     kresu boleści. Posłyszał imię kochanki, nazwę jej włosów,
 2  1,  12|   więc używam.~- Masz rozkaz imię polskie hańbić na wieki!... -
 3  1,  13|    wypływało jedno i to samo imię: Julia... Książę uczuł niewysłowiony
 4  1,  14|      z jego zezwolenia nawet imię jego na swych rozporządzeniach
 5  2,  1 |    ręce, bracie... jak ci na imię? - Rafał.~- W twoje ręce,
 6  2,  3 |      mówił po niemiecku:~- W imię Najwyższego Budownika świata...~
 7  2,  6 |   dźwięk, jedną nazwę, jedno imię, a tylko głębokie westchnienie,
 8  2,  15|      się daleko szept, głos, imię wymówione miłośnie... Wiatr
 9  2,  20|     nie wiesz czasem, jak na imię owej pani Ołowskiej?~- Na
10  2,  20|    owej pani Ołowskiej?~- Na imię? Nie wiem. Skądże mógłbym?...
11  2,  20|      czekajże, będę wiedział imię tej pani. Zawsze to potrzebne,
12  2,  20|  naprzód powiedz, skąd... to imię...~- No tak, naturalnie...
13  3,  1 | pułkami, dopiero jakeś dobre imię a honor całego legionu podwyższył
14  3,  1 | zachwyt wynosi z głębi duszy imię ukochane: Viriates!~Mężowie,
15  3,  10|    rządy sprawować...~Ledwie imię Krzysztofa padło, stary