Tom, Rozdzial

 1  1,  5 |       Smutnymi oczyma patrzał w głąb pokoju...~Światło zgasło.~
 2  1,  10|    Ociężałe spojrzenie weszło w głąb tego szeregu sal, cicho,
 3  1,  10|      otwartego okna i patrzał w głąb dzikiego ogrodu.~- Kochałem
 4  1,  12|         zawaliska, gdzie woda w głąb ziemi ucieka, tworząc w
 5  2,  5 |  trawnikiem, znowu cofała się w głąb pokoju, miotając się bez
 6  2,  11|    szemranie wody, uchodzącej w głąb płaskiej cysterny z białego
 7  2,  11|       kwiaty olbrzymie, których głąb purpurową nakłuwają czarne
 8  3,  3 |       leciały zastępy chłopów w głąb piwnic. Belki miażdżyły
 9  3,  3 |      stracenia skierowali się w głąb sieni. Trafili tam na owe
10  3,  3 | Odwróciła się i odeszła wolno w głąb pokoju. Znikła za drzwiami.
11  3,  5 |       pod kątem i biegł dalej w głąb domu. Cały zawalony był
12  3,  6 |     przez chwil kilka patrzał w głąb batalionów.~Już zorza ze
13  3,  8 |     wodny, sięgający od Wisły w głąb ulicy Dobrej, dziwacznie
14  3,  11|        pędzonej odepchnął ich w głąb rozpadliny.~Stamtąd słyszeli,
15  3,  11|       poły zburzonych zbiegli w głąb ciemnego lochu. Ujrzeli