Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |     Aż jak ta konie poszły co duchu, jak tylne koła wytną w
 2  1,  1 |  Łakomiec za lufę i w nogi co duchu! To ich jeszcze na trzeci
 3  1,  2 |   kurczyło się, żeby z całego duchu ciąć owe "lasy i bory".
 4  1,  4 |      długie dzieje, zaległa w duchu otchłań zdarzeń, od pierwszego
 5  1,  5 |      siły. Lećcie, stwory! Co duchu, co mocy! Polotny skok Baśki
 6  2,  2 |   obszedł go dookoła.~- Już w duchu dawnych, mgłą czasu zakrytych
 7  2,  2 |      że nie jest przekonany w duchu i do katolików się nie przyłącza.
 8  2,  2 |   gromady...~Oto powiedział w duchu swym Fortunatus, że złem
 9  2,  15|  drżał i na zawsze pozostał w duchu...~
10  2,  17| morskim, zabity na ciele i na duchu. Już to było po raku naszego
11  3,  1 |       z kopyta, po polsku, co duchu w szkapach. Lancami psubratów -
12  3,  1 |      przytył i sczerstwiał na duchu. Zginął jako osoba w szorstkim
13  3,  6 |        rzucił się na niego co duchu. Ciął stojąc w strzemionach
14  3,  6 |      że baby i dzieci mają co duchu uciekać ze wsi, rozległ
15  3,  11|      Powiadał sobie wówczas w duchu, że przecie nie masz nic