Tom, Rozdzial

 1  1,  5 | dreszczem serca. Ciało jego ze drżeniem waliło się na ziemię. Myśli
 2  1,  7 |      rzucał zawsze wrzaskliwe, drżeniem wszystkich kto żył przejmujące
 3  1,  8 |     który Rafał widział już ze drżeniem. Patrzały jakoby wystygły
 4  1,  12|       pokory. Podniósł oczy ze drżeniem. Obcy ludzie snują się naokół...
 5  1,  14|     zbliżywszy się do niego ze drżeniem i przyjrzawszy mu się szczegółowo,
 6  1,  16|        krzykiem uniesienia, ze drżeniem przygarnął do ust jej widok...
 7  1,  17|   pianami po rudych murach. Ze drżeniem pędzą do portu Catena i
 8  1,  17|       Karkas... - wyszeptał ze drżeniem.~Ale nim spojrzał, nim to
 9  2,  2 |  Widziałem... - rzekł Rafał ze drżeniem.~W myśli jego jak żywa stanęła
10  2,  2 |  trwały dziesięć lat, Rafał ze drżeniem usłyszał te jego słowa:~-
11  2,  3 |        my sami zbliżamy się ze drżeniem. Każcie mu doświadczyć skutków
12  2,  4 |  trwały dziesięć lat, Rafał ze drżeniem usłyszał te jego słowa:~-
13  2,  11|  olbrzymich jak same skały. Ze drżeniem, odsłoniwszy głowy, mijali
14  3,  4 |       wnętrzem brył, dotyka ze drżeniem ostrych kantów, ziarnistych
15  3,  13|         Gdy księżyna wskazał z drżeniem na okno i wyłamane kraty,