Tom, Rozdzial

 1  1,  7 |       rozrywał ból fizyczny, a ciężki ucisk gniótł je jak głaz.~
 2  1,  7 |    tłustości żywicznej, parny, ciężki i gnuśny. Ale za chwile
 3  1,  12|        sobie wiadomej. Był tam ciężki konfesjonał drewniany roboty
 4  1,  17|      zwisa z duszy jak łachman ciężki i bolesny, nie do odtrącenia,
 5  2,  2 |       nie mogła zniweczyć. Gdy ciężki sen zawarł powieki, i wówczas
 6  2,  2 |       wznieść nie mogę. Jestem ciężki jak kłoda ściętego drzewa,
 7  2,  2 |    rozłożone karty książki jak ciężki, lity, nędzny kamień. Ani
 8  2,  2 |    mniej mógł wiedzieć gruby a ciężki Meister vom Stuhl. Zresztą
 9  2,  4 |    mniej mógł wiedzieć gruby a ciężki Meister vom Stuhl. Zresztą
10  2,  9 |       mgnienie oka... Bo teraz ciężki jest jak głaz. Ręce jego,
11  2,  15|     się ukoić. Bo taki padł mu ciężki los, że im dłuższy był płacz
12  3,  4 |         skrzypki lipowe... Dym ciężki błądzi przed oczyma, wlecze
13  3,  7 |   nocnej drodze odwrotu! Jakże ciężki, znużony i grobowy był krok
14  3,  8 |  jestem i do słuchania rozkazu ciężki. Rogata dusza - to darmo.
15  3,  9 | miejsce rodzinne. Głuchy żal i ciężki smutek wszystkie ku ziemi