Tom, Rozdzial

 1  1,  2 |        mgnienia powieki. Oczy jej, błękitne jak w dzień letni dalekie
 2  1,  4 |          choć nie patrzały... Oczy błękitne jak dalekie lasy w słoneczny
 3  1,  5 | zapomnianych, starych cmentarzach. Błękitne śniegi porywają się z ziemi,
 4  1,  7 |          patrzące wskroś ciemności błękitne oczy z dziękczynieniem.~
 5  1,  7 |         wzniesienia zasiało nikłe, błękitne albo białe kwiecie. Poprzeczne
 6  1,  7 |    głębiach olszowych, siostry ich błękitne śniły wczoraj zaczęty, głuchonocny
 7  2,  5 |        cieniu? Echo moje w górach, błękitne widmo na drogach morza,
 8  2,  9 |            leciał w ciemne doły, w błękitne przepaście, jak anioł z
 9  2,  9 |          wody ku ziemi, zaglądał w błękitne, zielone i litworowe jeziora...
10  2,  11|            podzielone przez wstęgi błękitne jakoby na chóry anielskie,
11  2,  11|         ziemia jest mała". To samo błękitne morze wyrzuciło ze swoich
12  2,  20|         uśmiech.~Z wolna podniosła błękitne źrenice i zatrzymała je
13  3,  1 |            swymi dziejami zginęły. Błękitne widziadło gór było piękne
14  3,  6 |           Zajrzał w przezroczyste, błękitne i litworowe jeziora. Usłyszał
15  3,  6 |          na pogotowiu, nieruchome, błękitne we mgle i ciszy. Rafała