Tom, Rozdzial

 1  1,  1 |         prochy grzebie pod sobą. Na zewnątrz murów, w głębi świątyńki
 2  1,  4 |            poza wszystkim, jakby na zewnątrz dnia, prac, zajęć, nawet
 3  1,  5 | przewiercając odrzwia wychodziła na zewnątrz i mogła być zamknięta na
 4  1,  5 |         podstawy jęzora. Darł go na zewnątrz. Wilk rozwarł pysk, wygiął
 5  1,  5 |           niej co chwila, wlekąc na zewnątrz śniade i pąsowe jelita.
 6  1,  10|            nie mogła wydobyć się na zewnątrz. Milczał z oczyma wlepionymi
 7  1,  14|      nieustanny śmiech i tryskał na zewnątrz kryształowym dowcipem, a
 8  1,  17|             najsubtelniejsze nie na zewnątrz nas, lecz w głębi duszy.
 9  1,  17|            albo wyrzucony został na zewnątrz. Kompania grenadierska chyżym
10  2,  12|       wolantki, zależne od czegoś z zewnątrz, od byle trącenia do taktu.
11  2,  22|          okno i połową ciała był na zewnątrz, gdy go chwycił Olbromski
12  3,  6 |      wysuniętych chałup i okładać z zewnątrz bardzo grubo mokrym nawozem.
13  3,  6 |            co słabsze, podpierano z zewnątrz zasieki i sypano, sypano
14  3,  13|         kwefów zakonnych, w białe z zewnątrz załamanie kornetów, okryte